Habilitował się w 2011 r. – po trzech latach od uzyskania stopnia doktora, w wieku 31 lat. Rok później został profesorem nadzwyczajnym PWr.
Jest profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Matematyki i Informatyki PWr. W 1999 r. ukończył z wyróżnieniem LO nr XIV im. Polonii Belgijskiej we Wrocławiu i rozpoczął kształcenie na Politechnice, na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki. Podczas studiów na kierunku Matematyka i specjalności matematyka finansowa i ubezpieczeniowa przebywał, w ramach programu Erasmus, na rocznym stypendium na Eberhard-Karls-Universität Tübingen w Niemczech. Studia ukończył również z wyróżnieniem, z oceną celującą.
W 2004 r. otrzymał dyplom magistra inżyniera po obronie pracy pt. Ułamkowe równania różniczkowe z losowym szumem oraz ich zastosowania w modelowaniu struktury terminowej, której promotorem był prof. dr hab. Aleksander Weron. W 2007 r., trzy lata po ukończeniu studiów magisterskich, otrzymał stopień doktora nauk matematycznych po obronie z wyróżnieniem pracy „Struktura zależności dla rozwiązań ułamkowych równań z szumem alfa-stabilnym”, przygotowanej pod kierunkiem prof. Aleksandra Werona. Za rozprawę doktorską także otrzymał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Habilitował się w 2011 r. – po trzech latach od uzyskania stopnia doktora, w wieku 31 lat. Rok później został profesorem nadzwyczajnym PWr.
Rozprawa habilitacyjna Marcina Magdziarza zawiera nowe, oryginalne wyniki matematyczne z zakresu procesów anomalnej dyfuzji. Autor podał m.in. kompletny matematyczny opis procesów anomalnej dyfuzji, których gęstość prawdopodobieństwa spełnia ułamkowe równanie Fokkera‑Plancka. Wynik ten pozwolił na szczegółową analizę własności trajektorii procesów anomalnej dyfuzji oraz na konstrukcję jednostajnie zbieżnego algorytmu ich aproksymacji. Badania w tej dziedzinie prowadzi we współpracy z wiodącymi ośrodkami naukowymi na świecie. Odbył staże naukowe w Cambridge, Monachium, Dreźnie oraz Tel Awiwie.
Na dorobek naukowy dr. hab. inż. Marcina Magdziarza składają się 42 artykuły naukowe, z czego 38 zostało już opublikowanych w wiodących czasopismach z listy filadelfijskiej. Jego prace były cytowane przez innych autorów ponad 400 razy. Był kierownikiem w trzech grantach badawczych MNiSW. Brał udział w ponad dwudziestu międzynarodowych konferencjach naukowych, dziesięciokrotnie wygłaszał zaproszone referaty.
Jest członkiem powołanego przez MNiSW zespołu interdyscyplinarnego ds. oceny wniosków o przyznanie stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców. Także recenzentem wielu zagranicznych wydawnictw naukowych, m.in: „Mathematical Reviews”, „Journal of Theoretical Probability”, „Journal of Mathematical Analysis and Applications”, „Physical Review”, „Physics Letters”, „J. Chem. Phys.” oraz „Europhys. Lett.”.
Oprócz dwukrotnego uhonorowania Nagrodą Prezesa Rady Ministrów, jest laureatem wielu prestiżowych wyróżnień, m.in. stypendium „Polityki”, stypendium Humboldta, stypendium MNiSW dla wybitnych młodych naukowców, dwukrotnie stypendium Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Otrzymał również Nagrodę Naukową im. Dionizego Smoleńskiego od Rektora PWr.
oprac. km, mw
Zdjęcie: archiwum M. Magdziarza |