Otwierając uroczystość immatrykulacji studentów II stopnia w roku akademickim 2012/2013 26 lutego 2013 r. rektor PWr powitał licznie przybyłych gości, wśród nich przewodniczącego Rady Miejskiej dr. Jacka Ossowskiego i dyrektora Wydziału Gospodarczego Urzędu Marszałkowskiego dr. Mieczysława Ciurlę. Z radością odnotował obecność rektora ASP prof. Piotra Kielana, rektora PWT ks. prof. Andrzeja Tomki, prorektora PWST prof. Elżbiety Czaplińskiej-Mrozek, prorektora UP prof. Andrzeja Drabińskiego i pełnomocnika rektora komendanta WSO Wojsk Lądowych płk prof. Janusza Szelki, a także rektorów ubiegłych kadencji z PWr, profesorów Tadeusza Zipsera, Wacława Kasprzaka, Andrzeja Wiszniewskiego i Andrzeja Mulaka.
Jak przypomniał prof. Tadeusz Więckowski inauguracje studiów II stopnia i uroczysta immatrykulacja kandydatów do stopnia magisterskiego stała się już tradycją. W tym roku studia takie podejmuje ponad 3000 młodych ludzi. Większość z nich to absolwenci studiów inżynierskich na PWr. Potwierdza to wysokie notowania naszej uczelni, ale i stanowi zobowiązanie wobec tych osób. Uczelnia i jej wychowankowie mogą poszczycić się wysokimi ocenami i wyróżnieniami, a ich kwalifikacje są ostatecznie potwierdzane ofertami pracy i dobrymi zarobkami (lepsza pozycja wychowanków PW i AGH wynika jedynie z powodu lepszych stawek w tamtych regionach). Rzetelne wykształcenie wynika nie tylko z wysokiego poziomu zajęć, ale też ze współpracy z pracodawcami i wspieranych przez nich praktyk. Programy studiów są modyfikowane stosownie do potrzeb zmiennego rynku pracy. Coraz lepsza baza dydaktyczna PWr (nowe obiekty na ul. Długiej, Na Grobli) wciąż się powiększa. Wkrótce zostanie otwarta Strefa Kultury Studenckiej.
Pod kierunkiem prorektora ds. studenckich prof. Andrzeja Kasprzaka studenci złożyli uroczyste ślubowanie. Po wręczeniu indeksów przedstawicielom poszczególnych wydziałów (Wydział Elektryczny był reprezentowany przez same panie!) zabrała głos przewodnicząca Samorządu Studenckiego Zuzanna Hazubska, która podkreśliła zalety systemu bolońskiego: elastyczność i możliwości wybierania zajęć. Wyraziła uznanie dla Politechniki Wrocławskiej jako „elitarnego uniwersytetu badawczego”, który promuje też pozaedukacyjną działalność studencką (Juwenalia, Odra Cup). Zaprosiła kolegów do udziału w tych atrakcjach.
Obowiązkowy punkt inauguracji roku akademickiego to wykład. Tym razem usłyszeliśmy wystąpienie prezesa Zarządu KGHM Polska Miedź S.A. dr. hab. inż. Herberta Wirtha, któremu przy tej okazji wręczono dyplom doktora habilitowanego i Odznakę PWr z Brylantem.
Politechnika Wrocławska nie jest jeszcze firmą globalną, ale dla jej dzisiejszej i przyszłej kadry interesująco zabrzmiał tytuł wykładu: „Firma globalna w dobie kryzysu – wyzwania i możliwości”.
Wykład dr. hab. inż. Herberta Wirtha, prezesa Zarządu KGHM Polska Miedź S.A.
KGHM Polska Miedź S.A. buduje swą pozycję od 1961 roku. Od 1997 r. jest notowana na warszawskiej giełdzie, a po zakupieniu na giełdzie kanadyjskiej firmy Quadra FNX (dziś: KGHM International Ltd.) stała się firmą globalną. Jest nie tylko największym europejskim górniczym producentem miedzi. W skali światowej ma ósmą pozycję w produkcji miedzi górniczej i pierwszą w produkcji srebra. Firma ma pierwszą w kraju pozycję pod względem zysków. Jest też jedną z pięciu największych polskich firm pod względem przychodów. Zatrudnia ponad 18 tysięcy pracowników.
KGHM ma w Polsce trzy kopalnie, 29 szybów i trzy huty. Prowadzi też cztery projekty górnicze. W ciągu przeszło 50 lat wyprodukowano tu 425 tys. ton miedzi górniczej, 571 tys. ton miedzi rafinowanej, 1260 ton srebra i 704 kg złota. W 2011 r. przychód firmy wyniósł 6,79 mld USD, a zysk 3,83 mld USD.
Posiadane przez KGHM złoże miedzi uważane jest za jedno z największych na świecie, wystarczające na 40 lat produkcji. Siłą firmy jest dobry stan technologiczny – nowości techniczne są wdrażane w górnictwie i w hutnictwie. Dzięki zintegrowaniu produkcji firma ma stabilną sytuację finansową. Jednocześnie pracuje się nad rozwojem firmy w Polsce, Kanadzie, Chile i na Grenlandii.
Mimo tak silnej pozycji KGHM ma świadomość zagrożeń. Wiążą się one z bardzo wysokimi kosztami produkcji w KGHM (percentyl 70-80% krzywej kosztowej producentów). Ograniczone są możliwości obniżania kosztów produkcji w kraju, brak dużych, a tanich w eksploatacji polskich złóż, zaś średnia zawartość miedzi w złożach krajowych może spadać. Przy rosnącej światowej konkurencji i rosnącym popycie na miedź należy intensywnie zwiększać produkcję.
Minimalizowanie trudności
Sposoby łagodzenia trudności, jakie podejmuje firma, są różnorodne. Postawiono na inwestycje za granicą, aby osiągnąć produkcję na poziomie 700 tys. ton rocznie. Dywersyfikacja geograficzna pozwoli na ograniczenie ryzyka inwestycyjnego. Chodzi też o uzyskanie dostępu do najnowszych technologii, zwłaszcza stosowanych w kopalniach odkrywkowych, o obniżanie kosztów produkcji, a także o hedging, czyli strategię zabezpieczającą przed nadmiernymi wahaniami cen papierów wartościowych drogą odpowiedniego doboru aktywów. Zwiększenie odporności na nagłe spadki cen miedzi można też osiągać, zapewniając większą stabilność zatrudnienia dzięki niższym kosztom i dywersyfikacji źródeł dochodu.
By wdrożyć mechanizm antykryzysowy, KGHM stawia na inwestycje w nowe technologie, takie jak „inteligentna kopalnia”, działalność w sferze badań i rozwoju, mechanizacja urabiania, poprawa wydajności pracy, co w sumie zwiększa konkurencyjność firmy.
Wzrost organiczny i hedging poprawia się dzięki eksploracji w regionie i udostępnianiu nowych obszarów w funkcjonujących kopalniach. Działania zabezpieczające M&A (fuzje i przejęcia) to starania o dostęp do tanich złóż, obniżanie kosztów i dywersyfikacja geograficzna.
Szczególnie interesującym z punktu widzenia uczelni technicznej mechanizmem antykryzysowym jest inwestowanie w nowe technologie. Inicjatywą strategiczną KGHM jest mechaniczne urabianie skał. Od wydajności tego procesu zależy wydajność całego procesu wydobywania kopaliny użytecznej, czyli efektywność procesu górniczego.
Nowa technologia powinna pozwolić na zwiększenie wydajności (zmniejszenie ilości kamienia), przyspieszenie pracy w wyrobisku, zmniejszenie zatrudnienia i wzrost bezpieczeństwa pracy.
Pod względem ekonomicznym znaczy to dążenie do obniżenia kosztów wydobycia i ułatwienia realizacji planów produkcyjnych.
Maria Kisza
|