O najstarszych budynkach Politechniki Wrocławskiej opowiadał emerytom dr arch. Krzysztof Dackiewicz, pracownik Muzeum PWr, który temu tematowi poświęcił swoją pracę doktorską. Skupił się na obiektach, które mieszczą się między ulicami: Smoluchowskiego, Łukasiewicza, Norwida i Wybrzeżem Wyspiańskiego.
- Już w latach 60. XIX wieku władze ówczesnego Breslau rozpoczęły starania o stworzenie tu Technische Hochschule - mówił prelegent. - Zgodę państwowych władz pruskich uzyskały jednak dopiero w 1902 roku. Wtedy rozpoczęła się budowa pierwszych budynków nowej uczelni. O wyborze jej lokalizacji zdecydowały względy praktyczne. Przede wszystkim na początku XX wieku były to peryferie miasta: za Mostem Zwierzynieckim było ZOO, a dalej - tereny wiejskie. Można tu więc było w spokoju prowadzić badania naukowe. Zdecydowała też bliskość istniejącego Wydziału Medycznego - już wtedy myślano o współpracy między inżynierami a lekarzami. Projekt budynków wykonał Ludwig Bügemeister. Za najlepszy uznał on styl neorenesansowy.
Prelegent pokazał zdjęcie tzw. wejścia cesarskiego do gmachu głównego (od strony ul. Norwida, obecnie boczne). Do roku 1928 było to wejście główne do tego obiektu. Zwrócił też uwagę słuchaczy na znajdujący się na narożu budynku A-1 wykusz (u zbiegu ul. Norwida i Wybrzeża Wyspiańskiego): jego dół jest udekorowany w stylu neorenesansowym, a góra - art déco. Krzysztof Dackiewicz stwierdził też, że dekoracje nad drzwiami w holu gmachu głównego nie wskazywały na rangę osób pracujących w pomieszczeniu - znajdowały się one nie tylko przy siedzibie władz uczelni, ale i nad drzwiami prowadzącymi do pokojów administracji. Pierwsza aula Technische Hochschule mieściła się na II piętrze gmachu głównego, w pomieszczeniu obecnej czytelni Biblioteki Głównej. Z założenia było to jednak rozwiązanie tymczasowe, po rozbudowie w 1928 r. aula znalazła się w swoim obecnym miejscu, a jej poprzednie pomieszczenie przeznaczono na kreślarnię.
Zebrani zobaczyli też zdjęcie drogi prowadzącej od kraty przy ul. Smoluchowskiego (dawniej była tu brama wjazdowa) do gmachu głównego. Prowadząca od obecnego patio do budynków A4 (Stara Kotłownia) i A8 alejka była w latach 1910-1928 główną drogą dojazdową do budynków uczelni.
Krzysztof Dackiewicz pokazał zdjęcia innych budynków z kompleksu A. Powiedział, że znajdujące się nad ich wejściami rzeźby miały symbolizować np. naukę, sztukę czy żywioły natury. Zwrócił też uwagę na figury umieszczone na budynku B1 (Hutniczym). Ukazują one narzędzia pracy górników i hutników. Oznacza to, że budynek był pierwotnie przeznaczony dla wydziałów Górniczego i Hutniczego. Jednak Wydział Hutniczy istniał tu tylko do 1946 r., a Górniczy nigdy nie korzystał z budynku przy ul. Smoluchowskiego.
Spotkanie odbyło się w Klubie Seniora Politechniki Wrocławskiej 30 stycznia.
ml |