26 listopada 2011 r. pożegnaliśmy kreatywnego naukowca dużego formatu – dr. inż. Krzysztofa Ścigałę, tak naprawdę naszego przyjaciela Krzysia. Większość z nas tak się do Niego zwracała...
Tracimy kolegę o bardzo dużym dorobku naukowym, autora i współautora kilkudziesięciu publikacji naukowych, autora rozdziałów w książkach, w tym angielskojęzycznych. Także autora patentów. Niebawem zamierzał zakończyć przewód habilitacyjny.
Pojawił się w naszym Zakładzie 22 lata temu. Był na trzecim roku studiów. Włączył się bardzo aktywnie w kreowanie biomechaniki inżynierskiej i tworzenie Koła Naukowego Biomechaników. Należał do pionierów biomechaniki na Wydziale Mechanicznym PWr. – przyczynił się istotnie do rozwoju tego kierunku kształcenia na naszej uczelni. Przez okres – o ileż za krótki przygotowanych do zawodu magistrów i inżynierów – wielbicieli biomechaniki oraz metod numerycznych. Organizował i uczestniczył w wielu konferencjach o międzynarodowym i krajowym zasięgu. Pełnił funkcję sekretarza Centrum Inżynierii Biomedycznej na PWr. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Biomechaniki oraz Polskiego Towarzystwa Inżynierii Biomedycznej. Laureat międzynarodowych i polskich wyróżnień, w tym: w 1999 r. stypendium Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla wyróżniających się młodych naukowców, a w 2003 r. nagrody w konkursie Komitetu Mechaniki PAN na najlepszą pracę z zakresu mechaniki.
Krzysztof – przyjazny, pomocny, zawsze z jakimś dowcipem w zanadrzu, po który sięgał, gdy „coś się nie kleiło”. Miał przyjaciół na całym świecie. Wystarczy spojrzeć na e-maile z wyrazami współczucia, jakie otrzymujemy – pochodzą z rożnych stron. To jeszcze bardziej uświadamia nam, jak dużą ponieśliśmy stratę.
Krzysztofie, kto będzie nam pomagał rozwiązywać problemy modelowania komputerowego? Jedna z Twoich byłych dyplomantek na wieść o tym, że odszedłeś, pytała ze łzami w oczach: „Kogo będę się radziła w sprawie mojego modelu numerycznego?”. Taki byłeś, nikomu nie odmawiałeś pomocy.
Krzysztofie, żegnamy Cię w imieniu całej dużej rodziny polskich biomechaników, w tym koleżanek i kolegów z naszego Zakładu Inżynierii Biomedycznej i Mechaniki Eksperymentalnej. Zostaniesz w naszych sercach i myślach na zawsze. Zostanie po Tobie to, czego dokonałeś, a jest tego niemało.
Koleżanki i koledzy z Zakładu Inżynierii Biomedycznej |