Zmarł 19 października 2011 r. we Wrocławiu i został pochowany 27 października na cmentarzu Grabiszyńskim, żegnany z żalem przez liczne grono wychowanków i współpracowników.
Urodził się 7 kwietnia 1914 r. we Lwowie. Uczęszczał do szkół w Krakowie, Lwowie i do słynnego Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej w 1940 r. i uzyskał dyplom mgr. inż. arch. Lwowskiego Instytutu Politechnicznego. W latach wojennych odbył pierwszą praktykę zawodową na budowach we Lwowie, Kijowie, Stanisławowie, w Śmiatyczu i Kołomyi, a rok przed repatriacją został asystentem u znanego architekta prof. Jana Bagieńskiego. W 1946 r. przyjechał do Wrocławia i rozpoczął działalność na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, w Katedrze Architektury II u prof. Zbigniewa Kupca, początkowo jako asystent, adiunkt, a następnie zastępca profesora. Pracę doktorską obronił w 1961 r., a habilitację uzyskał łącznie z docenturą w 1968 r. i objął kierownictwo Zakładu Podstaw Kompozycji Architektonicznej (1968-1976), następnie Zakładu Podstaw Projektowania (1976-1984). W latach 1968-1978 pełnił też funkcję redaktora naczelnego Wydawnictw Naukowych Instytutu Architektury i Urbanistyki PWr.
Praca naukowo-badawcza Profesora przebiegała w trzech kierunkach: technicznym (teorii architektury), humanistycznym (historia sztuki) i dydaktycznym (podstawy projektowania). Jego oryginalnymi osiągnięciami są publikowane komunikaty Nieznane własności sześcioboku (1960) i Fotometryczny odpowiednik refleksji barw (1970). Był autorem kilkudziesięciu publikacji,
dwóch skryptów, monografii, kilku premiowanych konkursów architektonicznych, wzoru użytkowego. W dorobku Profesora jest także 10 prac z epigrafii Dolnego Śląska i liczne cytowania w pracach z historii sztuki i kulturoznawstwa. Wypromował pięciu doktorów, opiekował się pracami habilitacyjnymi. Był też autorem licznych recenzji prac doktorskich, habilitacyjnych i wydawniczych.
Prof. Kazimierz Ciechanowski z pasją i oddaniem uczył studentów podstaw projektowania architektonicznego, w tym kompozycji przestrzennej, metodologii projektowania. W 1972 r. opracował i wydał pierwszy w tym czasie w Polsce skrypt Podstawy kompozycji architektonicznej. W latach 1960-1970 prowadził autorskie wykłady „Współczesna kultura plastyczna” i „Propedeutyka architektury” na wydziałach Architektury i Podstawowych Problemów Techniki PWr oraz na Uniwersytecie i w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu.
Najważniejsze realizacje projektów Profesora to: Teatr w Borysławiu (na podst. projektu zatwierdzonego w Komitecie Sztuki w Kijowie – 1945 r.), projekt „Dziecięcego Świata” w byłej Galerii Mariackiej we Lwowie, projekt kinoteatru we Lwowie. Po wojnie wykonał projekt koncepcyjny Pałacu Młodzieży przy ul. Świdnickiej we Wrocławiu (1947-1950). Brał udział w pracach konserwatorskich przy odbudowie klasztoru o.o. Benedyktynów w Tyńcu. Zaprojektował kościoły w Jaśle, Nowym Targu i Ropczyckiej Górze.
W 1946 r. zakładał wrocławski oddział SARP; był jego szefem w latach 50., a także wiceprzewodniczącym oraz sekretarzem Komisji Historii Sztuki Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem Rady Muzeum Architektury we Wrocławiu, członkiem Komisji Architektonicznej i Urbanistycznej Wojewódzkiej i Miejskiej Rady Narodowej (1960-1970) oraz Komisji Architektury PAN w Warszawie i Oddziału we Wrocławiu.
Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymał szereg nagród i medali: Złoty Krzyż Zasługi (1959), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980), Zasłużony Nauczyciel (1983), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1994) oraz liczne odznaczenia uczelniane i Rektora, Senatu, Dziekana, m.in. w 2010 r. Medal 100-lecia Uczelni Technicznych we Wrocławiu.
Prof. Kazimierz Ciechanowski przez całe życie był też zapalonym sportowcem – przygotowywanym do polskiej kadry na olimpiadę w 1940 r. w biegach średniodystansowych. Biegał jeszcze jako 90-latek. Niegdyś uprawiał również pływanie i wioślarstwo, był globroterem, który zwiedził niemal cały świat.
Był honorowym profesorem PWr. Pozostanie we wdzięcznej pamięci wielu pokoleń wrocławskich architektów.
Wychowankowie z Wydziału Architektury PWr
|