Wypromował siedmiu doktorów, ostatnich – na kilka miesięcy przed śmiercią. Był opiekunem ok. 40 prac dyplomowych w kraju i 12 w Nigerii, gdzie pracował w latach 1981-1986 na Rivers State University of Science and Technology w Port Harcourt.
Stanisław Hieronim Kucharski urodził się 30 września 1941 r. na Zamojszczyźnie. Podczas studiów na Wydziale Chemicznym PWr, które ukończył w 1963 r., specjalizował się w chemii i technologii polimerów. W 1970 r. Rada Naukowo-Dydaktyczna Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych PWr nadała Mu stopień doktora na podstawie rozprawy Badania nad otrzymywaniem i własnościami flotacyjnymi eterów terpenowych polietylenoglikoli. Habilitował się w 1978 r. na Wydziale Chemicznym PWr, przedkładając radzie monografię Surface Acive Alkylene Oxide Adducts: Structure and Properties.
Pracę zawodową na Politechnice rozpoczął w 1964 r. jako asystent w Katedrze Technologii Przemysłu Organicznego. Po doktoracie został adiunktem w powstałym w 1969 r.
Instytucie Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych. W latach 1973‑1974 przebywał na stażu naukowym w oddziale związków powierzchniowo czynnych w Centralnym Instytucie Chemii Organicznej Akademii Nauk NRD. W 1979 r. otrzymał nominację na stanowisko docenta. W 1992 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego. W 2002 r. z rąk Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora, a trzy lata później został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego PWr.
Dorobek naukowy prof. Stanisława Kucharskiego obejmuje: jedną monografię, 90 oryginalnych publikacji naukowych w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, 23 patenty i wiele wystąpień konferencyjnych oraz 43 opracowania niepublikowane.
Profesor prowadził badania nad syntezą surfaktantów i zajmował się zjawiskami fizykochemicznymi na powierzchni międzyfazowej ciecz-gaz. Zajmował się filmami Langmuira-Blodgett, zjawiskami nieliniowo optycznymi na poziomie molekularnym i w cienkich filmach, materiałami polimerowymi o własnościach nieliniowo optycznych, fotochromizmem w układach molekularnych i makromolekularnych oraz materiałami fotorefraktywnymi.
Gdy w latach dziewięćdziesiątych zajął się badaniem nowych, zaawansowanych materiałów o potencjalnym znaczeniu dla optyki nieliniowej i optoelektroniki, kierowany przez Niego zespół badawczy zaczął uzyskiwać znaczące wyniki publikowane w czasopismach o obiegu międzynarodowym. Badania te były sponsorowane przez KBN i MNiSW, które sfinansowały w sumie 10 projektów (w tym cztery granty doktoranckie).
Od początku swojej kariery na Wydziale Chemicznym prof. Kucharski był cenionym pracownikiem naukowo-dydaktycznym. Prowadził zajęcia dydaktyczne wszystkich typów. Ostatnio wykładał: Podstawy technologii chemicznej, Fizykochemię powierzchni i układów zdyspergowanych, Fotopolimery i Komputerowe wspomaganie doboru materiałów. Był autorem podręcznika dostępnego online, współautorem skryptu przeznaczonego do przedmiotu Podstawy technologii chemicznej i współautorem książki Podstawy obliczeń projektowych w technologii chemicznej. Wypromował siedmiu doktorów, ostatnich – na kilka miesięcy przed śmiercią. Był opiekunem ok. 40 prac dyplomowych w kraju i 12 w Nigerii, gdzie pracował w latach 1981-1986 na Rivers State University of Science and Technology w Port Harcourt.
Pełnił wiele funkcji na Wydziale Chemicznym: był m.in. prodziekanem Wydziału Chemicznego PWr (1990‑1996) i zastępcą dyrektora instytutu do spraw nauki i współpracy z przemysłem (1987-1990). Był też członkiem Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej oraz Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
Za swoją pracę został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, nagrodą ministra szkolnictwa wyższego (za pracę habilitacyjną) oraz wielokrotnie nagrodami rektora i dziekana za działalność naukową i dydaktyczną.
Odszedł po ciężkiej chorobie 31 października 2012 r. W Zmarłym straciliśmy cenionego pracownika i serdecznego Kolegę.
Cześć Jego pamięci!
prof. Jacek Pigłowski |