20 lutego 2012 r. minęły dwa lata od śmierci Elżbiety Pająk, emerytowanego pracownika Biblioteki i Ośrodka Informacji Instytutu Technologii i Budowy Maszyn Politechniki Wrocławskiej.
Urodziła się 18 listopada 1947 r. w Kamiennej Górze w rodzinie Heleny (z domu Świderskiej) i Mieczysława Portków. W 1952 r. wraz z rodzicami i dwiema siostrami przyjechała do Wrocławia i zamieszkała na osiedlu Biskupin. Następnie cała rodzina przeniosła się do dzielnicy Krzyki. Elżbieta ukończyła Szkołę Podstawową nr 47 we Wrocławiu. Następnie kontynuowała naukę w Technikum Księgarskim we Wrocławiu, gdzie zdała maturę i uzyskała tytuł technika w specjalności księgarstwo.
W okresie 6.08.1966-31.10.1970 pracowała w charakterze referenta w PP „Dom Książki” we Wrocławiu. Po przepracowaniu trzech lat rozpoczęła studia wieczorowe w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu i została przeniesiona do pracy w dyrekcji PP „Dom Książki” w Dziale Księgarskim. W 1969 r. wyszła za mąż, a w marcu 1970 r. urodziła córkę Joannę. W październiku 1973 r. przyszła na świat druga córka Beata.
Od 2 listopada 1970 r. została zatrudniona jako pracownik inżynieryjno- techniczny, najpierw w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Technologii Budowy Maszyn (I-24), a następnie w Bibliotece i Ośrodku Informacji I-24 na stanowisku kierownika wypożyczalni. We wrześniu 1973 r. powierzono jej obowiązki referenta informacji technicznej w BI-24.
W opinii przełożonych dobrze wywiązywała się z powierzonych obowiązków, wykazywała się inicjatywą decyzji, cechowała Ją łatwość współżycia z ludźmi. Kolejno awansowała na: starszego technika (1973), młodszego bibliotekarza (1974), bibliotekarza (1977) i starszego bibliotekarza (1989).
W ciągu 32 lat pracy w Bibliotece i Ośrodku Informacji Instytutu Technologii i Budowy Maszyn PWr wykazała się dużą fachowością i wzorowym wypełnianiem obowiązków służbowych. Była pracownikiem sumiennym i zdyscyplinowanym.
Za długoletnią pracę na Politechnice Wrocławskiej została w 1986 r. odznaczona Złotą Odznaką PWr, kilkakrotnie – nagrodami Rektora i Dyrektora Instytutu.
30 czerwca 2003 r. przeszła na emeryturę. Zmarła 20 lutego 2010 r. we Wrocławiu.
W pamięci koleżanek i kolegów pozostaje osobą pełną poczucia humoru, celnego dowcipu i radości życia pomimo przeciwności losu. Wszystkim służyła pomocą, miała wielu przyjaciół uwielbiała się śmiać i żartować i potrafiła z niczego zrobić coś wspaniałego.
Marek Dubiński |