5 stycznia 2012 r. odszedł od nas po ciężkiej chorobie emerytowany profesor zwyczajny Marian Cegielski – wybitny nauczyciel akademicki, wielce oddany pracy naukowej, dydaktycznej oraz sprawom Politechniki Wrocławskiej i krajowej nauce. Pogrążeni w głębokim smutku żegnamy Przyjaciela, bardzo dobrego, prawego i szlachetnego Człowieka.
Profesor Marian Cegielski urodził się 29 lipca 1925 r. w Tarnopolu, na wschodnich kresach Rzeczpospolitej. Od lipca 1944 r. do czerwca 1945 r. pracował na przymusowych robotach w Niemczech. W 1946 r. podjął studia wyższe na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej. W 1951 r. rozpoczął pracę zawodową, w Zakładach Energetycznych Okręgu Dolnośląskiego, a w 1952 r. został zatrudniony na Politechnice Wrocławskiej, gdzie przechodził kolejne szczeble kariery naukowej, aż po wysokie tytuły i stanowiska. Początkowo prof. Marian Cegielski pracował w Zakładzie Elektroenergetycznym Katedry Gospodarki Energetycznej PWr. W latach 60. pełnił funkcję zastępcy kierownika Katedry Systemów Energetycznych PWr, a następnie Samodzielnego Zakładu Sieci i Systemów Elektroenergetycznych. W latach 70. był kierownikiem Zakładu Sieci i Systemów Elektroenergetycznych, znajdującego się w strukturze Instytutu Energoelektryki Wydziału Elektrycznego. Ponadto w latach 1958-1964 i 1968-1972 prof. Marian Cegielski pracował w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu, kierując Zakładem Naukowym Systemów Energetycznych. Od 1969 r. był kierownikiem Seminarium Systemów Energetycznych.
W 1961 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych, natomiast w 1969 r. Rada Naukowa Wydziału Elektrycznego nadała Mu stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuły profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego uzyskał odpowiednio w latach 1982 i 1993.
Zainteresowania naukowe prof. Mariana Cegielskiego dotyczyły zagadnień stanów pracy systemu elektroenergetycznego, w szczególności wykorzystania metod statystycznych do określania stanu tego systemu. Związane one również były z metodami jakościowej i ilościowej oceny stabilności lokalnej systemu oraz optymalizacji jego konfiguracji. Niektóre rezultaty prac badawczych Profesora i kierowanego przez Niego zespołu zostały wdrożone w Krajowej Dyspozycji Mocy oraz zostały wyróżnione nagrodami ministra.
W latach 1975-1978 prof. Marian Cegielski pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1984-1990 funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego. W latach 1991-2000, przez trzy kolejne kadencje, był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych, jednocześnie w latach 1994-2000 przez dwie kadencje – członkiem Komitetu Badań Naukowych (Zespołu T-10).
Na dorobek naukowy prof. Mariana Cegielskiego składa się sto kilkadziesiąt prac naukowych, w tym ok. 80 publikacji krajowych i zagranicznych, artykułów w znaczących czasopismach, materiałach konferencji międzynarodowych i kilka książek i podręczników, wydanych m.in. przez PWN, Akademię Nauk ZSRR, Oficynę Wydawniczą PWr, przy czym ostatnią z nich wydał niespełna trzy lata temu. W roku 2005 za całokształt pracy naukowej uzyskał bardzo prestiżową Nagrodę Siemensa.
Prof. Marian Cegielski był twórcą szkoły modeli stanów systemu elektroenergetycznego, wypromował dwunastu doktorów, był opiekunem siedmiu rozpraw habilitacyjnych (także zagranicznych). Trzech Jego habilitantów uzyskało tytuły naukowe profesora. Był recenzentem kilkudziesięciu rozpraw doktorskich, habilitacyjnych i wniosków do tytułu profesora.
Prof. Marian Cegielski miał znaczne zasługi dla rozwoju środowiska naukowego elektroenergetyków polskich. Był twórcą i wieloletnim przewodniczącym Sekcji Systemów Elektroenergetycznych. PAN oraz członkiem Prezydium Komitetu Elektrotechniki PAN, członkiem Prezydialnego Komitetu Problemów Energetyki PAN, członkiem Rad Naukowych w wielu instytucjach (m.in. Instytutu Automatyki Systemów Energetycznych, Instytutu CUPRUM, Instytutu Elektrotechniki w Międzylesiu k. Warszawy). Był także członkiem honorowym Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.
Miarą i potwierdzeniem zasług prof. Mariana Cegielskiego są liczne wyróżnienia i odznaczenia. Wymienić tutaj trzeba przyznanie Mu tytułu doktora honoris causa Azov State Technical University w Mariupolu na Ukrainie, odznaczenie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Politechniki Wrocławskiej i wieloma innymi.
W życiu osobistym był człowiekiem niezwykle skromnym, życzliwym i pełnym pokory. Mimo że borykał się z osobistymi, bardzo ciężkimi problemami, do ostatnich dni swojego życia żywo interesował się działalnością swojego Zakładu Sieci i Systemów Elektroenergetycznych, losem jego pracowników.
Żegnamy z żalem cenionego naukowca, oddanego pracy dydaktycznej nauczyciela akademickiego, a także wychowawcę wielu pokoleń studentów.
Artur Wilczyński
|