Oryginalną koncepcję produkcji nawozów z surowca stanowiącego produkt uboczny oczyszczania ścieków opracowało konsorcjum pod kierownictwem naukowym profesora Henryka Góreckiego z Politechniki Wrocławskiej
- Rośliny potrzebują trzech głównych składników - azotu, fosforu i potasu. Z azotem nie ma problemu, jest w powietrzu. Z potasem też - jest na Białorusi, w Niemczech. Największy kłopot jest z fosforem, którego praktycznie nie ma, a zapasy się wyczerpują. A życia bez fosforu nie ma, bo jest on składnikiem DNA, białek. Problem polega na tym, żeby uratować jak najwięcej fosforu, który by się utraciło – mówi PAP kierownik naukowy projektu prof. dr hab. inż. Henryk Górecki.
Problem z racjonalnym wykorzystaniem fosforu polega na tym, że z jednej strony brakuje go na potrzeby przemysłowe, między innymi właśnie do produkcji nawozów sztucznych. Z drugiej zaś, w postaci fosforanów, pojawia się on w procesie oczyszczania ścieków. I, jako odpad, jest tracony. - Fosfor występuje w kościach, jest go też wiele w moczu ludzkim. Znajduje się w różnych odpadach przemysłu rolno-spożywczego, to jest olbrzymia masa. Nawet w zmywarkach do naczyń mamy sporo fosforu, ale w postaci, w jakiej nie jest do końca przyswajalny przez rośliny. Szukamy sposobu, żeby to zmienić – tłumaczy PAP profesor Górecki.
Kiedy roślinom brakuje fosforu, rosną wolniej, osiągają mniejsze rozmiary, a w konsekwencji stanowią mniej wartościową żywność. Chodzi zatem o to, aby odzyskać fosfor, który bezpowrotnie był tracony i produkować potrzebne w rolnictwie związki w ten sposób, żeby nie było to szkodliwe dla środowiska.
Projekt „Odnawialne źródła fosforu - bazą surowcową nowej generacji nawozów” potrwa do października 2016 r. Naukowcy mają do wykorzystania ok. 4 mln złotych z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Liderem projektu jest Politechnika Wrocławska. Współpracuje z nią Instytut Nawozów Sztucznych w Puławach i Katedra Systemów Rolniczych z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Kierowniczką projektu jest dr inż. Agnieszka Saeid z Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej.
Więcej informacji na www.naukawpolsce.pap.pl
kg
|