Mgr inż. Marzanna Barańska odeszła nagle 16 czerwca 2014 r. - miała 44 lata
Urodziła się 11 sierpnia 1970 roku w Jaworze. W 1994
roku ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej na kierunku:
Technologia chemiczna i specjalności: Chemia techniczna. Pracę magisterską napisała
pod kierunkiem dr Heleny Góreckiej.
Bezpośrednio po studiach została zatrudniona na stanowisku
specjalisty w Instytucie Technologii Nieorganicznej i Nawozów Mineralnych na Wydziale
Chemicznym PWr.
Ukończyła także podyplomowe
studium „Zarządzanie Jakością” WCTT Politechniki Wrocławskiej.
Była osobą niezwykle ambitną. Stale doskonaliła swoje
kompetencje poprzez udział w wielu seminariach i szkoleniach z zakresu technik analitycznych
oraz systemu zarządzania.
Posiadała wysokie kwalifikacje w dziedzinie badań chemicznych
próbek materiałów zwierzęcych i roślinnych, pasz, chemikaliów i wyrobów chemicznych
- w tym nawozów, próbek środowiskowych, wody, gleb, odpadów, wyrobów konsumpcyjnych
oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe związane z walidacją metod badawczych, szacowaniem
niepewności, nadzorem nad wyposażeniem pomiarowym, spójnością pomiarową oraz badaniami
biegłości.
Aktywność zawodowa Marzanny Barańskiej związana była
także z systemem zarządzania w Akredytowanym Laboratorium Analiz Wielopierwiastkowych,
w którym od 2002 roku pełniła funkcję kierownika ds. technicznych. Jej kompetencje
zawodowe były wysoko oceniane przez Polskie Centrum Akredytacji podczas corocznej
oceny.
Pełniła również funkcję członka Rady Naukowej Instytutu
Technologii Nieorganicznej i Nawozów Mineralnych.
Sumiennie realizowała powierzane jej zadania dydaktyczne
oraz prace badawcze, których rezultaty prezentowała na konferencjach naukowych.
Była współautorem wielu publikacji, w tym również z listy filadelfijskiej.
W
ciągu swojej zawodowej pracy otrzymała: Nagrodę
Dziekana Politechniki Wrocławskiej za całokształt działalności zawodowej (2006),
Nagrodę Rektora Politechniki Wrocławskiej w uznaniu wyróżniającego wkładu wspomagającego
działalność uczelni (2007) oraz Złotą Odznakę Politechniki Wrocławskiej (2010)
W czasie dwudziestoletniej pracy zawodowej dała się
poznać jako sumienny, niezwykle zaangażowany i kompetentny pracownik.
Poza pracą zawodową spełniała się jako matka. Wychowywała
dwójkę dzieci - syna Wojtka i córkę Zosię, które bardzo kochała miłością mądrą i
wymagającą.
Była prawym, szlachetnym Człowiekiem, życzliwą koleżanką,
powszechnie lubianą i szanowaną. Osobą zawsze uśmiechniętą, tryskającą energią i
kochającą życie…
Nagle straciliśmy nie tylko współpracownika, ale też
przyjaciółkę. Osobę niezwykle ciepłą, o wielkim sercu. Będzie nam brakowało nie
tylko jej wiedzy i doświadczenia, ale także, albo przede wszystkim, jej uśmiechu,
poczucia humoru, energii, spontaniczności i dobrych rad.
Marzka, zawsze marzyłaś by udać się w długą podróż…
Tylko dlaczego wybrałaś się w tą podróż samotnie, już teraz?
W pamięci mamy słowa jednej z Twoich ulubionych piosenek,
przy której dźwiękach pożegnaliśmy Cię 21 czerwca 2014 r.:
„Jeszcze
kiedyś wstanę
I
gdzieś w podróż ruszę
Nie
wrócę nad ranem
Bo
już nic nie muszę…”
Żegnamy Cię z wielkim smutkiem…
Na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci…
Przyjaciele
