Na Politechnice Wrocławskiej zatrudniony był kolejno na stanowiskach: starszego asystenta, adiunkta, docenta, a od 1992 r. – profesora nadzwyczajnego. Pełnił tu szereg funkcji. Zginął tragicznie w październiku 2013 roku.
Profesor Józef Głuszek urodził się 9 lipca 1934 r. w Pecquencourt we Francji. Uczęszczał tam do szkoły podstawowej do 1946 r., kiedy to jako repatriant wrócił z rodzicami do Polski.
Uczył się w gimnazjum ceramicznym w Ziębicach i Technikum Ceramicznym w Szczawnie-Zdroju. W 1952 r. rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej, które ukończył w 1957 r. dyplomem w specjalności „Technologia wielkiego przemysłu nieorganicznego”. Początkowo pracował w Oddziale Syntezy Chemicznej w Chorzowie pod kierunkiem profesora Eugeniusza Błasiaka, następnie przez 3 lata w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Przemysłu Materiałów Budowlanych, a w latach 1962-67 w Compagnie des Phosphates de GAFSA w Tunezji jako główny technolog ds. wzbogacania rud fosforytowych.
W 1968 roku wrócił na Politechnikę Wrocławską, gdzie po 3 latach w Instytucie Technologii Nieorganicznej i Nawozów Mineralnych obronił pracę doktorską „Badania nad wzbogacaniem rudy fosforytowej w polu wyładowania ulotnego” wykonywaną pod kierunkiem profesora Jerzego Schroedera.
Od 1973 r. zainteresowania naukowe Profesora związane były z elektrochemią techniczną i korozją. Badał podatność nierdzewnych stali chromowo-niklowych na korozję naprężeniową w gorących środowiskach chlorkowych. Wykazał rolę warstwy pasywnej w procesie inicjacji i rozwoju korozji wżerowej i naprężeniowej.
W latach 1982-85 wykładał na Uniwersytecie i Wyższej Szkole Inżynierskiej w Oranie (Algieria).
Stopień doktora habilitowanego nauk chemicznych uzyskał w 1984 roku. W kolejnym okresie pracy skoncentrował swoje badania nad wykorzystaniem nowoczesnych technik jonowych – implantacji jonowej CVD i PVD – do modyfikacji powierzchni stali nierdzewnych. Do ważniejszych osiągnięć profesora w tym czasie można zaliczyć:
• opracowanie technologii modyfikacji warstwy wierzchniej stali stopowej 0H13 przez implantowanie jonów boru, azotu i glinu,
• opracowanie technologii nakładania powłok tytanu, niobu, tantalu i azotku tytanu na stali chirurgicznej stosowanej na implanty w chirurgii kostnej,
• opracowanie technologii nakładania powłok jedno- i wielowarstwowych o wysokiej odporności na korozję elektrochemiczną: TiC, ZrN, MoN, TiO2, Ti-TiN, TiC- Ti(C,N), TiO2-MoN, TiO2-ZrN.
Duże znaczenia miały prace prowadzone przez profesora Józefa Głuszka na rzecz przemysłu, np.: opracowanie nowego stopu chirurgicznego i stomatologicznego należącego do stopów kobaltu oraz stopu żaroodpornego 00H20J3 z dodatkiem lantanowców przeznaczonego do produkcji metalicznych katalizatorów dopalania spalin. Opracowany przez niego unikalny w skali europejskiej, wyjątkowo odporny na obciążenia dynamiczne, bezlutowy katalizator otrzymał złoty medal na 44. Międzynarodowej Wystawie Wynalazków i Innowacji w Brukseli w 1995 r.
Tytuł profesora uzyskał w 1999 r. Kolejne jego prace naukowe zostały ukierunkowane na wykorzystanie procesu zol-żel do wytwarzania ceramicznych powłok antykorozyjnych.
Na Politechnice Wrocławskiej profesor Głuszek zatrudniony był kolejno na stanowiskach: starszego asystenta, adiunkta, docenta, a od 1992 – profesora nadzwyczajnego. W tym czasie odbył staże naukowe w Laboratoire de Metallurgie Physique w Tuluzie (Francja) i Laboratoire d’Electrochimie et de Corrosion w Centre d’Etudes Nucleaires w Fontenay-aux-Roses pod Paryżem.
Podczas pracy na Politechnice Wrocławskiej pełnił szereg funkcji, w tym zastępcy dyrektora Pionu Współpracy z Zagranicą, kierownika Centralnego Laboratorium Ochrony Materiałów przed Korozją, zastępcy dyrektora Instytutu Technologii Nieorganicznej i Nawozów Mineralnych oraz kierownika Zakładu Inżynierii Powierzchni i Katalizy.
Opublikował 123 artykuły, patenty i referaty. Wypromował 4 doktorów.
Po przejściu na emeryturę (w 2004 r.) pracował przez wiele lat w Wyższej Szkole Inżynierii Dentystycznej w Ustroniu, gdzie pełnił funkcję dziekana.
Prawdziwą pasją Profesora był sport. Miał wiele sukcesów jako wyczynowy pływak i doskonały narciarz. Pasjonował się samochodami – wiedział o nich wszystko i zawsze jeździł najnowszymi modelami. Zawsze jednak najważniejsza dla Niego była rodzina.
Profesor Józef Głuszek zginął tragicznie 21 października 2013 r., gdy nadjeżdżający z przeciwka samochód ciężarowy przejechał przez pas rozdzielający dwie jezdnie autostrady i całym impetem uderzył w jego auto. Profesor wracał z pogrzebu rektora Wyższej Szkoły Dentystycznej w Ustroniu – profesora Rajmunda Orlickiego.
Bogdan Szczygieł
|