Docent dr inż. Felicjan Szymankiewicz urodził się 27 maja 1927 roku w Lewkowie w powiecie ostrowskim. Liceum ukończył w 1948 r. w Ostrowie Wielkopolskim. Studia stopnia inżynierskiego ukończył na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej w 1953 r., zaś magisterskiego w roku 1955. W czasie studiów, od roku 1951 podjął pracę jako zastępca asystenta w Katedrze Maszynoznawstwa na Wydziale Chemii. Po uzyskaniu magisterium przenosi się do pracy na Wydział Mechaniczny. W Katedrze Elementów Maszyn rozpoczął badania konstrukcji przekładkowych, niezwykle w owym czasie modnych. Z tego też zakresu obronił w 1964 r. pracę doktorską zatytułowaną „Wytrzymałość struktur wielowarstwowych”. Promotorem jej był profesor Marek Zakrzewski. Stanowisko docenta uzyskał w 1968 r. Od roku 1963 związał się z Instytutem Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn, w którym od 1971 r. do końca lat osiemdziesiątych był kierownikiem Zakładu Sprzęgieł i Połączeń. Kierował pracą kilkunastoosobowego zespołu, wraz z którym rozwiązywał zagadnienia naukowe i techniczne z zakresu podstaw konstrukcji maszyn. Wypromował siedmiu doktorów nauk technicznych. Trzech z nich zostało profesorami. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych intensywnie współpracował z przemysłem dolnośląskim wykonując wraz z zespołem prace naukowo-badawcze dla takich zakładów jak Bumar-Fadroma, ZM-Jelcz czy kopalni węgla brunatnego. Był autorem i współautorem około 60 publikacji naukowych.
W latach 1969-1981 był sekretarzem szkoły i bliskim współpracownikiem rektora profesora Tadeusza Porębskiego. Stał się na uczelni ogólnie znaną postacią – instytucją, do której odwoływało się wiele osób. Uśmiechnięty, energiczny, potrafił współpracować z wieloma partnerami o różnych poglądach. Wśród przyjaciół znany był powszechnie, jako Felo – druh, osoba kochająca życie i życzliwa ludziom. Z zamiłowaniem uprawiał żeglarstwo, był wyśmienitym narciarzem, a także zapalonym tenisistą. W tych trzech dziedzinach miał – jak na amatora – znakomite osiągnięcia.
Spędził na Politechnice Wrocławskiej całe swe życie. Uczelnia była zawsze dla niego dobrem najwyższym. Odszedł na emeryturę w 1990 r. i przez następne lata utrzymywał z nią stały kontakt biorąc udział w działalności dydaktycznej i pracach organizacyjnych w swoim instytucie i na wydziale. Będąc na emeryturze redagował albumowe wydania poświęcone historii Wrocławskiego Środowiska Naukowego i szkół naukowych Politechniki Wrocławskiej.
Doc. dr inż. Felicjana Szymankiewicza pożegnaliśmy 13 sierpnia 2013 roku na Cmentarzu Św. Rodziny na Biskupinie.
Cześć Jego Pamięci.
Prof. Jarosław Stryczek, prof. Wacław Kasprzak
|